مجازات آدم ربایی در قانون ایران
فهرست محتوا
مجازات آدم ربایی – مفهوم آدم ربایی
تعریف آدم ربایی به گرفتن آزادی یک شخص (به معنای آزادی بدنی فرد به صورتی که بتواند از هر نقطه ای به نقطه دیگر نقل مکان یا سفر کند) و انتقال او بدون رضایت از محلی به محلی دیگر با زور یا تهدید یا فریب، تعریف می شود. آدم ربایی در قانون مجازات اسلامی جرم محسوب شده و اگر کسی قصد گرفتن وجه یا مال یا به قصد انتقام یا برای هر منظوری با تهدید یا حیله توسط خود یا شخص دیگر اقدام به آدم ربایی نماید محکوم خواهد بود.
مجازات آدم ربایی – شرایط تحقق جرم آدم ربایی
از عوامل تحقق جرم آدم ربایی و از مهمترین عنصر تحقق آن می توان به عدم رضایت فرد اشاره نمود و در صورت رضایت شخص این جرم منتفی می شود. آدم ربایی یک جرم عمدی به حساب می آید بنابراین مرتکب باید قصد ربودن انسان زنده‌ای را برخلاف میل خود او داشته باشد و در صورت عدم وجود این شرط جرم آدم ربایی قابل تحقق نیست.
مجازات آدم ربایی – شرایط تحقق جرم آدم ربایی
در قانون مجازات اسلامی میزان مجازات آدم ربایی بین پنج سال تا پانزده سال در نظر گرفته شده است هم چنین مجازات ربودن نوزاد بین شش ماه تا سه سال می باشد و مجرم در صورت اثبات زنده نبودن طفل ربوده شده متهم به پرداخت جزای نقدی می شود.
آدم ربایی
اگر شخصی شروع به آدم ربایی کند یعنی قصد ارتکاب جرم کند و شروع به اجرای آن نماید اما جرم بنا به دلایلی اتفاق نیفتد به سه تا پنج سال حبس محکوم خواهد شد.
معاونت در آدم ربایی
اگر کسی از طریق تحریک یا ترغیب و یا تهدید یا به هر شکلی افراد را برای انجام جرم آدم ربایی تطمیع کند در قانون، معاون در جرم شناخته شده و مجازات آن برابر با حداقل مجازات آدم ربایی(بین پنج تا پانزده سال) می باشد
کیفیات تشدید مجازات در جرم آدم ربایی
اگر سن شخص ربوده شده کمتر از 15 سال باشد یا ربودن با وسیله نقلیه انجام گیرد یا به ربوده شده آسیب جسمی یا حیثیتی وارد شود مرتکب به حداکثر مجازات تعیین شده محکوم خواهد شد.
